Ο Ανδρέας ψηλός στο ανάστημα και πάνυ ευμήκης, επίρρινος, κάτοφρυς και μικρόν κεκυφώς

Ο Άγιος Ανδρέας, ψηφιδωτό των αρχών του 12^ου αιώνα από τον Καθεδρικό Ναό των Σερρών, που κάηκε το 1913· Θεσσαλονίκη, Αρχαιολογικό Μουσείο.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ. (2007). Βυζαντινή και Ρώσικη Ζωγραφική. Αθήνα: Ενναλακτικές Εκδόσεις, σ. 58. 

Μειλίχιο βλέμμα και ευγενική προσήνεια του αρχάγγελου Μιχαήλ

«Όπου επισκιάση η χάρις σου Αρχάγγελε, εκείθεν του διαβόλου διώκεται η δύναμις· ου φέρει γαρ τω φωτί σου προσμένειν, ο πεσών Εωσφόρος· Διό αιτούμεν σε τα πυρφόρα αυτού βέλη, τα καθ’ ημών κινούμενα απόσβεσον, τη μεσιτεία σου λυτρούμενος ημάς, εκ των σκανδάλων αυτού, αξιύμνητε Μιχαήλ Αρχάγγελε»· Δοξαστικό Αίνων της εορτής των Αρχαγγέλλων.

Εικονίδιο του αρχάγγελου Μιχαήλ· 27χ18 εκ. Από τη παλαιά συλλογή του ναού του Προφήτη Ηλία, δεύτερο μισό του 14ου αιώνα. [Θ. ΠΑΠΑΖΩΤΟΣ. (1997). Βυζαντινές Εικόνες της Βεροίας. Αθήνα: Ακρίτας, σ. 64, εικ. 81].

Ποιητική, θρησκευτική και θηλυκή ταυτότητα

«Η ΓΥΝΑΙΚΑ

Εσύ το Άξιον εστίν, Αναφωνήτρια,

η Αμπαγού, Αράπισσα και Αρβανίτισσα,

η Ασπροπαναγιά, Ασπροφορούσα, η Αφροδίτισσα,

Αντιβουνιώτισσα κι Αμπελοκήπισσα».

ΖΩΗ ΚΑΡΕΛΛΗ. 1988). Ικέτιδες. Θεσσαλονίκη: Παρατηρητής, σ. 44.

ΣΧΟΛΙΟ: Σ' αυτό το έμμετρο θεατρικό έργο της Ζωής Καρέλλη, (ψευδώνυμο της Χρυσούλας Αργυριάδου, αδελφής του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη), γυναίκες πρόσφυγες έρχονται να ζητήσουν άσυλο σε ένα χωριό που ο κατακτητής το έχει απομονώσει με τη διαταγή να μη δεχτεί ξένους. Οι γυναίκες του Χορού εμφανίζονται να «είναι ντυμένες με την καθημερινή φορεσιά των γυναικών της Πυλαίας», χωριού τότε της Θεσσαλονίκης.