«"Άνθος ευώδες και φως ιλαρόν εν τω βαρεί της δουλείας χειμώνι…" υπήρξε η οσία Φιλοθέη μέσα στον απέραντο λειμώνα των Ορθόδοξων Ναρτύρων. Φως ελπίδας και παρηγοριάς υπήρξε η παρουσία της και το έργο της στα σκληρά χρόνια της Τουρκοκρατίας».
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΦΕΡΟΥΣΗΣ. (1998). «Φιλοθέη Μπενιζέλου 1522-1586. Η πρώτη μαΐστρα μετά την Άλωση», στο: Μορφές του Γένους. Αθήνα: Αστήρ - Αλ. & Ε. Παπαδημητρίου, σ. 72.
Με αφορμή τη χθεσινή μνήμη της αγίας Φιλοθέης, καθώς φαίνεται, ο αντικληρικαλισμός καλά κρατεί. Δημοσιογράφος της Εφημερίδας των Συντακτών, ορμώμενος από την πανδημία του κορονοϊού, μετά βδελυγμίας δεν έχασε την ευκαιρία να σχολιάσει την προσφορά της αγίας Φιλοθέης και στον σημερινό άνθρωπο. Αν η αγία Φιλοθέη γιατρεύει τον κορονοϊό είναι ζήτημα προσωπικής πίστης. Είναι δικαίωμα του δημοσιογράφου να μην πιστεύει, όπως δικαίωμα του είναι να σχολιάζει, έστω και με κοφτερή γλώσσα, όσα συμβαίνουν γύρω μας. Όμως, υποχρέωσή του είναι και ο σεβασμός στον κάθε πιστό να αποθέτει την ελπίδα του στον Θεό και στους αγίους. Όσο για τον φετιχισμό και τη θεοποίηση της επιστήμης, που τόσο πολύ επικαλείται ο δημοσιογράφος της Εφημερίδας των Συντακτών, δια γραφίδος Χρήστου Μαλεβίτση έχω να πω ετούτο: «Υπάρχει αυτοτελής αφετηρία φιλοσοφική, όπως και αυτοτελής αφετηρία θρησκευτική, που δεν έχουν καμιά γενετική σχέση με την αφετηρία την επιστημονική. Δεν είναι επιστημονική ούτε η φιλοσοφική γνώση ούτε η θρησκευτική επίγνωση, συνεπώς ούτε ερμηνεύονται επιστημονικώς. Πρόκειται για τρεις διαφορετικές και ανεπικοινώνητες, στην ουσία τους, στάσεις της συνειδήσεως του ανθρώπου», ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΛΕΒΙΤΣΗΣ. (1993). «Οι τριες ήττες του ανθρώπου», στο: Δοκίμια Ιδεών. Αθήνα: Δωδώνη, σ. 241.
ΑπάντησηΔιαγραφή