Η Αποκαθήλωση... από την αλησμόνητη Καππαδοκία

Η Αποκαθήλωση [στο: ΜΕΛΠΩ ΚΕΣΙΣΟΓΛΟΥ – ΚΑΡΥΣΤΙΝΟΥ. (1999). Βυζαντινές Τοιχογραφίες του 13^ου αιώνα από τον Άγιο Ιωάννη (Αρχαία Αραβισσός Καππαδοκίας). Αθήνα: ΙΔΕΟΜΟΡΦή, σ. 18]. 

Ο Ιερός Νηπτήρ

«Το νίψιμο των ποδιών των Μαθητών ήταν έκφραση της πληρότητας της αγάπης του Ιησού στους “ίδιους”, τους μαθητές Του»· [στο: ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ. (1990). Από τη φάτνη στο μνημείο το κενό. Αθήνα: Γρηγόρη, σ. 47].

Ιησούς Χριστός, ο Νυμφίος της Εκκλησίας

Ιησούς Χριστός, ο Νυμφίος της Εκκλησίας, 1993. Αυγοτέμπερα σε χαρτόνι· π. ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΚΛΗΡΗΣ. (1994). Ζωγραφικό Ταξίδι. Αθήνα: Ακρίτας, σ. 71 [εικ. 23].

Ο Άγγελος Σικελιανός στ' Άγιον Όρος

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ. (1988). Το Αγιορείτικο Ημερολόγιο. Εισαγωγή – Φιλολογική Επιμέλεια Ιωάννα Κωνσταντουλάκη – Χάντζου, Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών. Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, σ. 101.

Στάση στον Αρσένι Ταρκόφσκι

«Η όραση ξεθωριάζει – η δύναμή μου,

δύο αόρατοι άξονες διαμαντένιοι·

η ακοή αδυνατίζει, γεμάτη αλλοτινή βροντή

κι απ’ την ανάσα του πατρικού σπιτιού μου·

γεροδεμένοι μύες κρέμασαν

σαν βόδια γέρικα σε χωράφι οργωμένο·

και πίσω απ’ τον ώμο μου τη νύχτα

δε λάμπουν πια φτερούγες.

Είμαι λαμπάδα που σώθηκε στη γιορτή.

Μαζέψτε το λιωμένο κερί το χάραμα,

και τούτη η σελίδα θα σας πει το μυστικό

πότε να κλαίτε και πότε να καμαρώνετε,

πώς να μοιράζετε το τελευταίο τρίτο

της αγαλλίασης και να ‘χετε εύκολο θάνατο,

τέλος, στην προστασία κάποιας τυχαίας στέγης,

να φέγγετε μεταθανάτιο φως, σαν λέξη».

Αρσένι Ταρκόφσκι· [στο: ΑΝΤΡΕΪ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ. (1987). Σμιλεύοντας το χρόνο, μτφρ. Σεραφείμ Βελέντζας. Αθήνα: Νεφέλη, σ. 297].

Ο φιλακόλουθος Νίκος Γ. Πεντζίκης