Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2021

Άγιος Αντώνιος: Πατέρας του μοναχικού βίου και αντιπρόσωπος της πανάρχαιας ασκητικής παράδοσης της Αιγύπτου


Ο Άγιος Αντώνιος. Τα μαλλιά και το γένι αποδίδονται με άσπρο ασβεστόλιθο, ανοιχτό πρασινογάλαζο και σκούρο γυαλί. Δύο ζωηρές κηλίδες σε ρόδινο τονίζουν τα μάγουλα. Το γυμνό πηγούνι σχηματίζεται με δύο τόνους του ρόδινου. Τα μάτια έχουν από έξι μαύρες ψηφίδες για την κόρη και την ίριδα. Τα βλέφαρα τονίζονται με κόκκινη γραμμή και μια μικρότερη ρόδινη από κάτω. Το κουκούλιο σχηματίζεται με δύο τόνους του γκριζογάλαζου και μαύρο για το περίγραμμα. Ο μανδύας αποτελείται από πορφυρό σε δύο τόνους και πορφυρό – μαύρο για το περίγραμμα και τις ακμές της πτυχολογίας. Το κλειστό ειλητάριο που κρατάει με το αριστερό χέρι αποδίδεται με άσπρο ασβεστόλιθο, ενώ το περίγραμμα και η ταινία του είναι από γκριζογάλαζο γυαλί. 

ΝΤΟΥΛΑ ΜΟΥΡΙΚΗ. (1985). Τα Ψηφιδωτά της Νέας Μονής Χίου, ττ. Α΄ - Β΄. Αθήνα: Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος, σ. 81, εικ. 80.

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2021

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: Οι Άγγελοι μας χαιρετούν. Εικόνες και κείμενα του π. Σταμάτη Σκλήρη

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

«Οι άγιοι Άγγελοι είναι τα λειτουργικά πνεύματα που ως πύρινη φλόγα υπάρχουν γύρω από το θρόνο της Τρισηλίου Θεότητος και αποτελούν τους προστάτες μας κατά "πνευμάτων ακαθάρτων"»


Ο π. Σταμάτης Σκλήρης με το ταλέντο και την ιδιαίτερη τεχνική του φιλοτέχνησε πλήθος Αγγέλων που κοσμούν το φετινό ημερολόγιο της Ενορίας του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά, στην Πλάκα. Οι εκδόσεις Ακρίτας αγκάλιασαν το εγχείρημα και συνεργάστηκαν ώστε το ημερολόγιο να περάσει τα στενά όρια της ενορίας του Αγίου Νικολάου και να φτάσει σε πολλές εκκλησιαστικές κοινότητες της ελληνικής επικράτειας που αγωνίζονται συνειδητά να γίνουν μέλη του σώματος του Χριστού με το σύνθημα, « Η ενορία αποτελεί το κύτταρο της Εκκλησίας». 
Με αφορμή το ημερολόγιο του 2021, τρεις εικαστικοί καλλιτέχνες και ο δημιουργός των έργων συζητούν για τους Αγγέλους, τα χρώματα, το φως και τη σκιά αλλά και τις ιδιαίτερες τεχνικές μέσα από τις οποίες γίνεται ένας δημιουργικός διάλογος με το εικαστικό και θεολογικό σώμα της εικονογραφικής τέχνης. 
«Τα μαλλιά του πύρινα, τα μάτια του φωτιά, τα μάγουλά του πυριφλεγή, καταργούν το περίγραμμα, ενώνονται με το χρώμα των μαλλιών σαν μια θεία λάβα να μυρώνει το αγγελόκτιστο πρόσωπο. Κι όμως είναι ένα προσωπάκι σαν εφηβικό, ένας έφηβος Άγγελος, Άγγελος της νιότης, Άγγελος της δύναμης, ΑΓΓΕΛΟΣ που τολμάμε και τον ζωγραφίζουμε από όταν ο Υιός του Θεού πήρε σάρκα κι έγινε κι Αυτός έφηβος!» Από την εισαγωγή του π. Σταμάτη Σκλήρη. 
Μαζί μας και ο π. Αλέξανδρος Καριώτογλου, εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Ραγκαβά. Ομιλητές: Κώστας Λάβδας, Μπάμπης Πυλαρινός και Πέγκυ Φούρκα.
Τη συζήτηση θα συντονίσει η εκδότρια Μαρία Κοκκίνου. Η έκδοση πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την ενορία του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Ραγκαβά. 

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2021

Ποίηση: πρόταση ζωής... έστω και με τα Θεοφάνεια... «των θυρών κεκκλεισμένων»

Σκεύη και άμφια, ιερά και χρυσοποίκιλτα
σε σχήματα πολύτιμα και χρώματα βασιλικά·
μέσα στην εκκλησία οι θαυμάσιες υμνωδίες
και τα κεριά όλα αναμμένα.

Άνθιζε το μυστικό της δέησης·
λόγια ωραία, περίπαθα,
γεμάτα ευσεβή ανησυχία
για τη θεία μορφή
του κόσμου την κυριαρχία.

Και διερωτήθηκα ποια μουσική,
ποια ποίηση, ποια τελετουργική,
στο μέλλον θα εκφράσει
στην πάσαν έντασή της,
την αίσθηση του απείρου, και του αιώνιου
στον άνθρωπο;
                           Αν δε φθαρεί κι αυτή.

ΖΩΗ ΚΑΡΕΛΛΗ. (2000). «Λειτουργεί», στο: Τα Ποιήματα (1955 – 1973), τ. Β΄. Αθήνα: Οι Εκδόσεις των Φίλων, σ. 155.


Η Ζωή Καρέλλη (κατά κόσμον Χρυσούλα Αργυριάδου το γένος Πεντζίκη) με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, στην παραλία της Θεσσαλονίκης, κοντά στο λιμάνι της.

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2021

Δίχως αναστολές

Του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΛΗ

Από ανάδελφα μονοπάτια
ήρθαμε του χτες.
Μέσα από ηδονισμένες μήτρες
καρποφόρες.

Λαχταρισμένα
απλώσαμε τα χέρια μας
στο σήμερα.
Ανύποπτα.

Χτίσαμε γιοφύρι τοξωτό
στο φως με τα κορμιά μας.
Βαρύ το φορτίο.
Λυγίσαμε.

Ψάξαμε το Θεό
σε κατακόμβες πρωτοχριστιανικές.
Καταγράψαμε αναμνήσεις
για το αύριο.

Είδαμε το “άναρχο πνεύμα”
στα ριζά ενός καταρράκτη.
Σφιχταγκαλιασμένο
μ’ αγέννητα μωρά. Αμόλυντα.

Γύρω - τριγύρω
σκέλεθρα νεκρών αξιών.
Αρετές που ζαβώθηκαν
από λάμες κουρσάρων.

Ήταν τότε
που πιστέψαμε στην “πλήρωση”
του θανάτου.
Στη μοναχικότητα …των χωρισμών.

Εκεί, που συνομιλούμε
απεριχαράκωτα με τον εαυτό μας.
Δίχως αναστολές
ή καταπιεστικούς συμβιβασμούς.