Εμβάπτιση στην Ποίηση και τη Ζωγραφική. Μικροβήματα συνάντησης...

Ο Θεόφιλος ντυμένος Μέγας Αλέξανδρος

«Είναι η τελευταία παραλλαγή προσωπογραφίας του Θεοφίλου. Μια άλλη προσωπογραφία στις ίδιες περίπου διαστάσεις βρίσκεται στη συλλογή Δοξιάδη. Υπάρχουν τρεις – τέσσερεις μικρές υδατογραφίες εκ των οποίων η μια στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών. Βασίστηκα στη γνωστή φωτογραφία που δημοσιεύθηκε στο εξώφυλλο της έκθεσης έργων του Θεοφίλου στο Λούβρο. Παριστάνει το Θεόφιλο όπως ντυνόταν, ως Μέγας Αλέξανδρος, σε παραστάσεις που έδινε κατά τις απόκριες. Σχετικά μ’ αυτές τις παραστάσεις και τη σχέση τους με τα μπαλλέτα των Αυλών της Αναγεννήσεως έχω γράψει στο βιβλίο του Θεοφίλου που εξέδωσε η Εμπορική Τράπεζα. Ζωγραφίζοντας το έργο αυτό αισθάνθηκα, όσο καμιά άλλη φορά, πως το δυσκολότερο πρόβλημα σ' ένα έργο είναι ο φόντο του ή, αλλιώς ειπωμένο, ο ζωγραφικός του χώρος».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ. (1987). «Μερικές σκέψεις για τα έργα μου», στο: Ως στρουθίον μονάζον επί δώματος, Αθήνα: Καστανιώτη, σ. 44.

Πρόταγμα η ποίηση

«Καλοκαίρι χαρά των δέντρων

Ευχές από φύλλα που αλλάζουν συνεχώς

Λεύκωμα κόρης είκοσι χρονών

Χρυσό κλαδί που ανοίγει όλες τι πόρτες».

ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ. (1985). Fragmenta ή βλάστηση των ορυκτών. Θεσσαλονίκη: Παρατηρητής, σ. 29.

Ρωμαλέα αίσθηση και πρόσληψη της ζωγραφικής τέχνης

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΚΟΡΟΣ. (2002). «Ανθισμένη κυψέλη». 

Ζωγραφισμένο με χρώματα λαδιού σε ξύλο. 35χ54εκ. 

ΠΗΓΗ: https://www.bokoros.gr/index.php?t=gallery&id=16