To βρένθειον μύρο στον Σάμη Γραβριηλίδη

                                                                      Μνήμη Σάμη Γαβριηλίδη

Το ᾿να θαύμα το θέλω

                       να συμβεί στ᾿ όνειρό μου:

                       σαρκοφάγος ν᾿ ανοίξει

                       και στο φως να φανεί

                       ένα θραύσμα παπύρου,

                       της Σαπφώς με σπαράγματα στίχων·

                       ξαφνικά να ευωδιάσει ο αέρας,

                       μυρωδιές υακίνθων και ρόδων

                       να σκορπίσουν τριγύρω

                       κι ακόμα, 

                       να μυρίσω επιτέλους το σπάνιο εκείνο,

                       το άγνωστο βρένθειον μύρο. 

Τ’ άλλο θαύμα το θέλω

                       στο ξύπνιο μου:

                       ανοικτό να ᾿βρω πάλι το κλειστό καφενείο

                       τη γωνιά να καθίσω που καθόμουνα πάντα

                       κι ενώ πίνω ένα σκέτο διπλό

                       για το μύρο το βρένθειον,

                       που επιτέλους το μύρισα,

                       ένα ποίημα να γράψω. 

ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ. (2020). «Τα δύο θαύματα», στο Poeticanet: https://www.poeticanet.gr/ta-dyo-thaymata-a-2110.html?category_id=691 [τελευταία πρόσβαση: 21 / 09 / 2020]. 

Νίκος - Αλέξης Ασλάνογλου· 89 χρόνια από τη γέννησή του (17 Σεπτεμβρίου 1931)

Η ποίηση δε μας αλλάζει τη ζωή

το ίδιο σφίξιμο, ο κόμπος της βροχής

η καταχνιά της πόλης σα βραδιάζει. 

Δε σταματά τη σήψη που προχώρησε 

δε θεραπεύει τα παλιά μας λάθη. 

Η ποίηση καθυστερεί τη μεταμόρφωση 

κάνει πιο δύσκολη την καθημερινή μας πράξη

ΝΙΚΟΣ – ΑΛΕΞΗΣ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ. (1985). «Η ποίηση δεν μας αλλάζει», στο: Ο δύσκολος θάνατος. Αθήνα: Νεφέλη, σ. 105.

Πρώτα η ποίηση... στη ζωή μας

Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Κ. ΤΑΣΟΥΔΗ

α. διακονία 

Τον καλαμώνα διάλεξε

να στρώσει η Ανατολή το μονοπάτι της.

Θροΐζει∙ στων ψαράδων τη σύναξη 

Σίγουρα Βηματάρισσα,

σαν τον πρώτο καιρό ‒ τον πλέον ανόθευτο, 

σεργιάνισε πάνω απ’ τα νούφαρα

ανηφορίζοντας ν’ ανταμώσει τον αΐδιο Νέο.

Τι αρχοντιά! Τάχαμου λεν πως δε μιλούν τα βήματα.

Αγέρωχη του μαρτυρίου η μοναξιά

στο βάλτο

προσμετρά, μ’ ήθος αλλιώτικο, της διακονίας

τ’ ασήμωμα.

Περισσότερα εδώ