«Η όραση ξεθωριάζει – η δύναμή μου,
Αρσένι Ταρκόφσκι· [στο: ΑΝΤΡΕΪ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ. (1987). Σμιλεύοντας το χρόνο, μτφρ. Σεραφείμ Βελέντζας. Αθήνα: Νεφέλη, σ. 297].
δύο αόρατοι άξονες διαμαντένιοι·
η ακοή αδυνατίζει, γεμάτη αλλοτινή βροντή
κι απ’ την ανάσα του πατρικού σπιτιού μου·
γεροδεμένοι μύες κρέμασαν
σαν βόδια γέρικα σε χωράφι οργωμένο·
και πίσω απ’ τον ώμο μου τη νύχτα
δε λάμπουν πια φτερούγες.
Είμαι λαμπάδα που σώθηκε στη γιορτή.
Μαζέψτε το λιωμένο κερί το χάραμα,
και τούτη η σελίδα θα σας πει το μυστικό
πότε να κλαίτε και πότε να καμαρώνετε,
πώς να μοιράζετε το τελευταίο τρίτο
της αγαλλίασης και να ‘χετε εύκολο θάνατο,
τέλος, στην προστασία κάποιας τυχαίας στέγης,
να φέγγετε μεταθανάτιο φως, σαν λέξη».
Αρσένι Ταρκόφσκι· [στο: ΑΝΤΡΕΪ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ. (1987). Σμιλεύοντας το χρόνο, μτφρ. Σεραφείμ Βελέντζας. Αθήνα: Νεφέλη, σ. 297].
Ο Αρσένι Ταρκόφσκι (1907 – 1989) ήταν γιος του Αντρέι Ταρκόφσκι. Στη δεκαετία του '70 τα ποιήματα του έγιναν γνωστά μέσα από τις ταινίες του διάσημου γιου του Αντρέι. Στις ταινίες «Καθρέφτης», «Στάλκερ» και «Νοσταλγία» ακούγονται ποιήματα του, που κάποιες φορές τα διαβάζει ο ίδιος.
ΑπάντησηΔιαγραφή