Φθινόπωρο

Ονειρεύομαι ένα άγαλμα να κλαίει μες στην ομίχλη, έναν φυλακι-

      σμένο να τραγουδά

μια γυναίκα να μην κλέβει τα χρόνια της, ένα παιδί που να μη ρωτά.

Το φθινόπωρο θα μαζέψω όλα τα φύλλα στην πόρτα μου να γείρει η

     χαμένη ζωή μου.

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ. (1990). «Φθινόπωρο», στο: Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου. Αθήνα: Κέδρος, σ. 95.

Του ταπεινού Ρωμανού Μελωδού

«Έλεγα κάποτε σ’ ένα γέροντα του Αγίου Όρους πόσο κοντά μου ένιωθα τον Ρωμανό: “Τον μεταφράζω, ξέρετε, γιατί πιστεύω πως… θα του άρεσε ο Καραγκιόζης”. Ο γέροντας χαμογέλασε και είπε: “Ορθόδοξη αίσθηση”».

Ρωμανού του Μελωδού. (1997). Τρεις Ύμνοι: Εις την Γέννησιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Εις την Ανάστασιν του Κυρίου. Εις την Ανάληψιν του Κυρίου. Εισαγωγή – μετάφραση Κυριάκος Χαραλαμπίδης. Αθήνα: Άγρα, σ. 17.

Άγιος Ρωμανός ο Μελωδός· Τοιχογραφία στον ναό της Παναγιάς του Άρακος, Λαγουδερά Κύπρου (1192).