«ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ του γραφιά μέσα μου, του μανιακού
πολέμιου της προχειρότητας μ' έχουν μονοχνοτίσει. Φέρτε μου τον Θεό, θα
συνεννοηθώ αμέσως. Με τους ανθρώπους είναι το δύσκολο.
»Καθώς γυρνάω στο σπίτι αργά για φαγητό, βρίσκω την κυρία
Ευγενία να τα έχει όλα έτοιμα, σκεπασμένα, και να κάθεται με θρησκευτική
προσήλωση μπροστά στο ραδιόφωνο. Βέβαια, το λόγο κάποιου πολιτικού αρχηγού
ακούει μολονότι αμφιβάλλω αν καταλαβαίνει καλά. Κι όχι επειδή δεν έχει την
απαιτούμενη μόρφωση· τουναντίον, επειδή ο λόγος δεν έχει την απαιτούμενη δομή
τη στοιχειώδη. Άλλ' αντ' άλλων. Φτήνια και μακρηγορία χωρίς αντίκρισμα. Έτσι μου
'ρχεται να της το κλείσω. Αν όχι να βγω στα μπαλκόνια να το φωνάξω: Τίποτε απ'
ολ' αυτά που περιφέρουν, επί αιώνες τώρα, στα σχολεία, στις εκκλησίες, στις
κομματικές συγκεντρώσεις, δεν παίρνει διαβατήριο για την ψυχή, αν προηγουμένως
δεν έχει την οφειλόμενη θεώρηση από τα μέσα τα εκφραστικά. Οι νόμοι της τέχνης
είναι και νόμοι της ζωής. Ο πολιτικός οφείλει να μη διαφέρει σαν αντίληψη απ'
τον καλλιτέχνη. Και στην αντίληψη τού καλλιτέχνη ο αγώνας για τη σωτηρία τού
ανθρώπου είναι αγώνας για την ορθή έκφραση, και τίποτε άλλο. Σε τέτοιο σημείο,
που θα έλεγα ότι και οι πλέον αντίθετες τοποθετήσεις απέναντι στο ίδιο πρόβλημα
εξισώνονται αν η εν τέχνη δικαίωση τους είναι του αυτού υψηλού βαθμού.
»Η ποιότητα στηρίζει τούς θεούς, κι είναι για να μην το
'χουν κατανοήσει εγκαίρως οι Ιερείς που παιδεύεται άδικα η ανθρωπότητα».
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ. (1991). Τα δημόσια και τα ιδιωτικά. Αθήνα:
Ίκαρος, σσ. 33-35· [και: Εν λευκώ. Αθήνα: Ίκαρος, σσ. 349-350].
Η προμετωπίδα έχει γίνει από τον ζωγράφο Ν. Χατζηκυριάκο –
Γκίκα· [στο: ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ. (2007). Τα Ετεροθαλλή. Αθήνα: Ίκαρος].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου