«Μια Κυριακή, μετά τη λειτουργία, είχε δυό – τρία μνημόσυνα στην εκκλησία που πήγα. Κι επειδή βιαζόντανε, παπάδες και ψαλτάδες να τελειώσουνε γρήγορα με το Θεό για να δούνε την πελατεία, τόλμησα να πω δυο λόγια για τα θεατρικά αυτά μνημόσυνα, με τα φριχτά μωβ κρέπια, με τις γλάστρες, με τις κορδέλλες με τα χρυσά γράμματα, και με τους διάφορους χαροεργολάβους. Τι ήθελα να μιλήσω; Με περιλάβανε όλοι οι “ενδιαφερόμενοι” της επιχειρήσεως, και πιο λυσσασμένα οι εργολάβοι με τα φοινικοειδή, με τα χρέπια, με τις χρυσωμένες κορδέλλες, με τα “ικριώματα”, με τους δίσκους με τα κόλλυβα. “Ποιος θα δούλευε, μου λέγανε, αν δεν γινόντανε έτσι επίσημα τα μνημόσυνα και οι κηδείες; Που βρισκόμαστε στα βλαχοχώρια;”».
ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ. (1977). «Ξενομανίας το ανάγνωσμα. Γίναμε δυτικολάτρες», στο: Μυστικά Άνθη. Ήγουν κείμενα γύρω από τις αθάνατες αξίες της ορθόδοξης ζωής, τ. ΣΤ΄. Αθήνα: Εκδοτικός Οίκος «Αστήρ». Αλ. & Ε. Παπαδημητρίου, σ. 134.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου