«Το λίγο του χρόνου»

«Κάτι βαθιές σιωπές παράξενες ηχούν

Παραμερίζεις τα κλαδιά βλέπεις τώρα τα

πράγματα πιο σφαιρικά ωστόσο πάλι δεν κατα-

νοείς τα σημαίνοντα του κόσμου ετούτου τελικά

δεν ήμασταν γι’ αυτήν εδώ τη ζωή σίγουρα μας

κράτησαν λάθος τραπέζι

Τώρα πλέον έχεις κατανοήσει
Το λίγο του χρόνου έχεις κατανοήσει
Σε ποια οριακά σημεία βρίσκονται
Τα φιλιά
Και τα λόγια».

ΚΛΕΙΤΟΣ ΚΥΡΟΥ. (1996). «Το λίγο του χρόνου», στο: Ο πρωθύστερος λόγος. Αθήνα. Αίγειρος, σ. 34.