Ποίηση: πρόταση ζωής... έστω και με τα Θεοφάνεια... «των θυρών κεκκλεισμένων»

Σκεύη και άμφια, ιερά και χρυσοποίκιλτα

σε σχήματα πολύτιμα και χρώματα βασιλικά·

μέσα στην εκκλησία οι θαυμάσιες υμνωδίες

και τα κεριά όλα αναμμένα.

Άνθιζε το μυστικό της δέησης·

λόγια ωραία, περίπαθα,

γεμάτα ευσεβή ανησυχία

για τη θεία μορφή

του κόσμου την κυριαρχία.

Και διερωτήθηκα ποια μουσική,

ποια ποίηση, ποια τελετουργική,

στο μέλλον θα εκφράσει

στην πάσαν έντασή της,

την αίσθηση του απείρου, και του αιώνιου

στον άνθρωπο;

                           Αν δε φθαρεί κι αυτή.

ΖΩΗ ΚΑΡΕΛΛΗ. (2000). «Λειτουργεί», στο: Τα Ποιήματα (1955 – 1973), τ. Β΄. Αθήνα: Οι Εκδόσεις των Φίλων, σ. 155.

Η Ζωή Καρέλλη (κατά κόσμον Χρυσούλα Αργυριάδου το γένος Πεντζίκη) με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, στην παραλία της Θεσσαλονίκης, κοντά στο λιμάνι της.