Η ποίηση δείχνει και αποκαλύπτει

«Έσπασε τις κιγκλίδες της βροχής

απέδρασε από την πολιτεία της ομίχλης

κι όταν έφτασε στη χώρα του ήλιου

δεν βρήκε ούτε ένα φύλλο συκής

να σκεπάσει τη θλίψη του

Ο δρόμος που οδηγούσε στο τέμπλο

δεν είχε ούτε μια μαργαρίτα

ούτε ένα τρυφερό χαμομήλι

Άγγιζε το χώμα με πόδια γυμνά

γονατιστό περπατούσε το πνεύμα του

Έτρεξε στο κάλεσμα ημέρα των Σαββάτων

βρήκε την πύλη της Ιερουσαλήμ κλειστή

δεν μπόρεσε ν’ αντισταθεί στο θαύμα

στην απέραντη έκταση στην κλεισμένη πόρτα

Κι οι φωνές της ερήμου

έχτισαν κάγκελα γύρω του».

ΖΩΗ ΣΑΜΑΡΑ. (1994). «Προσκύνημα», στο: Ημέρες αβροχίας. Ποιήματα. Με πέντε σχέδια του Γιώργου Γαλάνη. Θεσσαλονίκη: Τα Τραμάκια, σ. 33.